Oprysk z drożdży na maliny to skuteczny i naturalny sposób na pozbycie się szkodników z krzewów owocowych. Możesz stosować go profilaktycznie i leczniczo. Natomiast domowy nawóz z drożdży wspomaga bujny wzrost wiesz, że drożdże piekarskie można stosować nie tylko w kuchni, ale też w ogrodzie? Oprócz pieczenia chleba nadają się też jako nawóz i preparat przeciwko szkodnikom. Sprawdź, jak zrobić własny oprysk z drożdży na maliny, który uchroni twoje rośliny przed różnymi chorobami i jednocześnie przyspieszy ich wzrost. Ten sam preparat możesz też użyć do pomidorów, ogórków, roślin ozdobnych, domowych kwiatów doniczkowych oraz drzew i krzewów z drożdży na maliny skutecznie przeciwdziała chorobom grzybowym, a także zwalcza szkodniki. Aby przygotować własny preparat leczniczy do stosowania na krzewy owocowe potrzebne ci będzie 32 g drożdży suszonych lub 100 g drożdży świeżych, 0,5 litra tłustego mleka i 10 litrów wody. Najpierw wymieszaj drożdże z letnim mlekiem, a następnie z wodą. W ramach zagęszczenia płynu i zapewnienia mu lepszej przyczepności do liści możesz dodać do niego kilka-kilkanaście kropel szarego mydła w płynie. Tak przygotowanym roztworem zraszaj rośliny raz w tygodniu, ze szczególnym uwzględnieniem spodu zrobić nawóz z drożdży do malin?Oprócz oprysku z drożdży na maliny, możesz też samodzielnie przygotować ekologiczny nawóz wspomagający wzrost twoich krzewów owocowych. Istnieją dwa sposoby na jego wykonanie:nawóz z drożdży na maliny niesfermentowany – użyj 32 g suszonych lub 100 g świeżych drożdży i 10 litrów ciepłej (niezbyt gorącej) wody. Wystarczy wymieszać i odstawić roztwór na jedną godzinę. Po tym czasie nadaje się do podlewania, bez konieczności rozcieńczania;nawóz drożdżowy do malin sfermentowany – wykazuje się silniejszym działaniem. Do jego przygotowania będą potrzebne ci takie same składniki, z dodatkiem cukru. Najpierw wymieszaj drożdże ze szklanką letniej wody i 1-2 szklankami cukru. Odczekaj dwie godziny, po czym dodaj do mieszanki 10 litrów wody. Płyn powinien fermentować około tygodnia. Po upływie tego czasu, przed użyciem należy rozcieńczyć nawóz w proporcji 1 szklanki preparatu na 10 l od tego, który nawóz wybierzesz dla swoich malin, nie należy stosować go częściej niż raz na około 2 tygodnie. Najlepiej podlewać nim rośliny wyłącznie w okresie wegetacji. Wybieraj wodę bez chloru – deszczówkę lub przefiltrowaną wodę z drożdży na malinyDrożdże piekarskie są grzybami jednokomórkowymi. Nie jest to jednak typ grzyba, który jest groźny dla wzrostu i życia roślin. Przeciwnie – te mikroorganizmy wspomagają ich zdrowy rozwój. Regularnie stosowany oprysk z drożdży na maliny zwalcza szkodliwe drobnoustroje, które mogą powodować choroby systemu korzeniowego. Chroni rośliny od wewnątrz przed chorobami grzybowymi, a od zewnątrz – przed owadami. Z kolei nawóz z drożdży pobudza wzrost roślin i ich bujniejsze kwitnienie. Wzmacnia układ korzeniowy, dzięki czemu krzewy sprawniej pobierają z gleby wodę i składniki z drożdży na maliny to naturalna i skuteczna alternatywa dla chemicznych środków grzybobójczych i sztucznych nawozów. Stosując ekologiczne metody ochrony roślin w swoim ogrodzie możesz mieć pewność, że wyhodowane przez ciebie owoce i warzywa są zdrowe i pozbawione niebezpiecznej dla zdrowia chemii. Drożdże mogą być stosowane do oprysku i nawożenia praktycznie wszystkich roślin ogrodowych i artykuły:
Pierwszym krokiem do stworzenia zwierzęcia z liści jest jego narysowanie. Istnieje wiele sposobów, aby liście wyglądały jak zwierzęta - możesz narysować liść
Często otaczamy się kwiatami ciętymi, gdyż ich urok bardzo poprawia nasz nastrój. Jednak pozbawione korzeni, są bardzo nietrwałe, więc chcąc się nimi cieszyć bez ograniczeń, musimy uciec się do różnych metod konserwacji. Suszone kwiaty, odpowiednio przygotowane i przechowywane, mogą zdobić nasze wnętrza przez wiele miesięcy. Po wysuszeniu stanowią ciekawy materiał, z którego możemy tworzyć różnorodne kompozycie i bukiety. Oto jak suszyć kwiaty i tworzyć z nich suche bukiety. Suszone kwiaty Oczywiście nie wszystkie kwiaty nadają się do suszenia i konserwacji. Mimo to jest spora grupa, która takie zabiegi znosi znakomicie, a nawet specjalnie do tego celu została wyhodowana. Aby jednak końcowy efekt był zadowalający musimy starannie rośliny przygotować. Metody suszenia kwiatów Kwiaty do suszenia zbieramy w dni suche, najlepiej wieczorem. Niektóre ścinamy w pełnym rozkwicie (cynia, suchołuska, zatrwian) inne lekko rozwinięte (kocanki, róże), natomiast trawy jeszcze przed kwitnięciem (dmuszek, jęczmień grzywiasty). Metod konserwacji jest kilka i należy je dostosować do danego gatunku. Pierwszą, najprostszą i najczęściej stosowaną metodą na suszone kwiaty, jest suszenie zielarskie. Kwiaty i inne rośliny zielne suszymy, podwieszając je "do góry nogami" (czyli kwiatostanami do dołu) pod stropem lub sufitem. Ważne jest, aby miejsce do suszenia było ciemne, przewiewne, suche i stosunkowo ciepłe. Rośliny suszone w takich warunkach będą miały sztywne łodygi, liście wzniesione do góry i nie stracą kolorów. Wilgoć i brak przewiewu może spowodować pleśnienie, a dostęp słońca przyczyni się do wyblaknięcia kolorów. Suszenie kwiatów Suszenie kwiatów tą metodą najlepiej znoszą: celozja, suchokwiat roczny, krwawnik pospolity, mikołajki (płaskolistny i alpejski), szarłat (Amaranthus), lawenda, gipsówka, nawłoć pospolita i nawłoć kanadyjska, kocanka piaskowa (Helichrysum arenarium), wrzosy, zatrwian (różne odm. - wrębny, Suworowa, tatarski), kocanka ogrodowa (lub nieśmiertelnik - Helichrysum bracteatum), dzwonki irlandzkie, suchołuski (lub suchlin, mylone z nieśmiertelnikiem - Helipterum roseum), czarnuszka damasceńska, owocostany miesięcznicy i wdówki, lonas roczny, miechunka rozdęta, krokosz barwierski. Czas suszenia to ok. 2-3 tygodnie. Niektóre kwiaty można też suszyć "na stojąco" (kwiatostanami do góry) w pojemniku z odrobiną wody. Roślina zasycha wtedy powoli, nie tracąc na kolorze. W sposób suszy się hortensje. Ale możemy również suszyć "na stojąco" wszelkie trawy o sztywnych pędach, mikołajka, kukurydzę japońskią, szczeć draperską, czosnek ozdobny, gipsówkę, krwawnik czy pałki (Typha). Suszone róże Jednym z chętniej suszonych kwiatów jest róża. Jednak aby po takim zabiegu naprawdę dobrze wyglądała, należy pokusić się o bardziej pracochłonną metodę konserwacji. Bywa, że po klasycznym suszeniu, płatki róży są zmarszczone i często odbiegają od pierwotnego koloru. Absolutnie najlepszym sposobem uzyskania suszonych kwiatów o prawie niezmienionej barwie, jest użycie silikażelu. Jest to znakomity pochłaniacz wilgoci (w saszetkach znajdziemy go w nowych butach lub torebkach). Kwiat umieszcza się w pudełku, zasypuje pochłaniaczem i szczelnie zamyka, owijając dodatkowo taśmą (co chroni przed wilgocią z zewnątrz). Po 1-2 tygodniach kwiaty powinny być gotowe do użycia. Jednak ponieważ silikażel jest trudny do zdobycia (można spróbować nabyć w sklepach chemicznych lub dobrych centrach ogrodniczych) i dość drogi, możemy zastąpić go drobniutkim piaskiem lub kaszą manną. W takim przypadku piasek uprzednio wyprażamy w piekarniku i studzimy (można go dodatkowo połączyć z boraksem w stosunku 3:1). Na dno pojemnika sypiemy warstwę piasku lub kaszy, a następnie układamy kwiaty obok siebie i bardzo delikatnie obsypujemy resztą materiału, rozchylając nieco płatki. Stosując tę metodę używamy pojemnika otwartego i przewiewnego (np. kartonu). Po około 2-3 tygodniach bardzo delikatnie wysypujemy piasek lub kaszę, uważając, by nie uszkodzić roślin. Resztę materiału sypkiego możemy usunąć z płatków za pomocą pędzelka, a delikatne części lekko spryskać lakierem do włosów, aby się nie rozpadły podczas umieszczania w kompozycji z suszonych kwiatów. Kwiaty przeznaczone do takiej konserwacji nie mogą być zwiędnięte ani zawilgocone. Łodygę suszy się oddzielnie, odcinając od kwiatu i wieszając do "góry nogami". Po zasuszeniu kwiat z łodygą łączy się za pomocą szpilki, gwoździa lub drutu. Drut można umieścić w łodydze jeszcze przed jej zasuszeniem, pozostawiając kilka centymetrów na zewnątrz. Taką metodą poleca się konserwować: róże, cynie, hortensje, stokrotki, a nawet konwalie. Jeśli dysponujemy lampami promiennikowymi, uda nam się uzyskać suszone kwiaty o bardzo naturalnym wyglądzie i kolorze. Rośliny rozkłada się pod lampą na przewiewnej konstrukcji z drutu lub siatki, umieszczonej poziomo, w pewnej odległości od podłoża. Suszenie trwa ok. 4-5 godz. w temp. 70-80°C. Podany sposób jest znakomity dla ostróżek lub przegorzanów. Dodatki do suszonych kwiatów Jak urozmaicić bukiety z suszonych kwiatów? Jako uzupełnienie naszych suchych bukietów, znakomicie sprawdzą się różnego rodzaju gałązki z ozdobnymi liśćmi, owocami lub o ciekawych kształtach. Tego typu rośliny najlepiej konserwuje wodny roztwór gliceryny. W ciepłej wodzie rozpuszczamy glicerynę w stosunku 1:1 lub 2:1, następnie płyn studzimy i do chłodnego wstawiamy gałązki na głębokość ok. 5-7 cm. Po ok. 3-6 tygodniach (zależy od gatunku), usuwamy resztę płynu, a rośliny układamy do całkowitego wysuszenia na papierze lub gazecie. Taka roślina nabiera delikatnego, woskowego wyglądu, jest dość elastyczna i nie łamie się. Łatwiej ją także oczyścić z kurzu, za pomocą wilgotnej metoda ma jednak pewną niedogodność, gliceryna powoduje rozkład chlorofilu, więc liście narażone na nasłonecznienie, zmienią barwę na brudno żółtą. Aby zachowały ładny kolor, do roztworu możemy dodać nieco barwnika do barwienia roślin (dostępny w dobrych centrach ogrodniczych) lub tuszu np. w kolorze zielonym. Gliceryną najlepiej konserwują się łodygi z liśćmi lub owocami oraz trawy: bluszcz, berberys, cibora, bukszpan, klon, ligustr, rokitnik, starzec, dmuszek. Różnorodność barw suszonych kwiatów nie musi być smutna, szarobrązowa i wyblakła. Oczywiście pod warunkiem, iż nie są przechowywane w miejscach zbyt nasłonecznionych i wilgotnych. Kolory, jakie mamy do dyspozycji wśród suchych roślin, to: biały (zatrwian tatarski i wrębny, miesięcznica, suchołuska, gipsówka), żółty (krwawnik wiązówkowaty, róże, zatrwian wrębny, lonas roczny, nawłoć kanadyjska,) różowy (kocanki, róże, suchołuski, zatrwiany,) czerwony i ciemnoróżowy (celozja, szarłat, róże, zatrwian, kocanki ogrodowe), niebieski i fioletowy (zatrwiany, lawenda, przegorzan, mikołajek), pomarańczowy (krokosz, kocanki, kielichy miechunki rozdętej), a nawet zielony (dzwonki irlandzkie). Jednak w razie potrzeby można je dodatkowo zabarwić, suszone farbą w spayu, świeże - przed suszeniem wstawiając do wody z barwnikiem (np. trawy).Do świeżych roślin najlepiej używać barwników anilinowych lub zasadowych, które dobrze się wchłaniają. Barwienie trwa ok. 15 min. Wspaniałym dodatkiem do wszelkich kompozycji z kwiatów suszonych, są gałązki z owocami jak jarzębina, ognik szkarłatny czy dzika róża (oczywiście ususzone lub utrwalone gliceryną). Podobną rolę odgrywają owocostany miechunki, maków czy czarnuszki, a także kolorowe gałązki dereni (żółte i czerwone) lub ciekawe pędy żarnowca miotlastego. Nie należy również zapominać o szyszkach, które niezwykle wdzięcznie się zasuszają, a czasem mogą być wykorzystane razem z gałązką (modrzew). Obraz z suszonych kwiatów Obrazy z suszonych kwiatów i saszetki zapachowe Amatorzy oryginalnych dekoracji mogą się pokusić o wykonanie szkieletowanego liścia. W tym celu należy gotować wybrany liść w wodzie z dodatkiem detergentu (np. proszku do prania lub płynu do naczyń) przez ok. 10 min. Na 1 l. wody dodajemy ok. 2 łyżek środka. Kiedy blaszka liściowa się rozpadnie, wyjmujemy pozostałą siateczkę nerwów, a resztki tkanki usuwamy delikatnie małą szczoteczką lub pędzelkiem. Najlepsze liście do szkieletowania uzyskamy z drzew klonów, dębów czy buków. Liście z dużą zawartością wody i bez dobrze zaznaczonych blaszek, nie nadają się do szkieletowania. Po wysuszeniu, taki liść możemy ułożyć na kartonie w kontrastowym kolorze, a następnie całość umieścić w ramce ze szkłem albo antyramie. Do tego typu płaskich dekoracji możemy również użyć innych roślin oraz liści, które suszymy uprzednio metodą zielnikową. Układamy wybrane rośliny na płasko ułożonej gazecie, następnie przykrywamy kolejną gazetą i tak możemy ułożyć kilka warstw. Na końcu wszystko przyciskamy cięższym, płaskim przedmiotem np. książką. Należy regularnie sprawdzać, czy rośliny nie pleśnieją, a w razie potrzeby wymienić zawilgotniałe warstwy papieru na nowe. Pięknie zasuszają się w ten sposób bratki, stokrotki i paprocie. Poza ułożeniem z nich płaskich obrazów, możemy je wykorzystać do wykonania dekupażu, okazjonalnej kartki czy ozdobienia paznokci. Niektóre z roślin możemy też użyć do zrobienia saszetek zapachowych. W tym celu potrzebne nam będą rośliny bardzo aromatyczne jak lawenda, róża, rozmaryn lekarski, jaśmin, mięta czy geranium. Kompozycję zapachową tworzymy wg. własnych upodobań, dodając suszone owoce lub przyprawy, jak cytrusy, wanilię, cynamon czy goździki. Gotową mieszankę, skrapiamy dodatkowo naturalnym olejkiem roślinnym o właściwym aromacie i po wymieszaniu umieszczamy w papierowym lub bawełnianym woreczku. Olejki utrwalają zapach roślin, który ulatnia się dość szybko. Taka saszetka doskonale sprawdzi się w szafie, szufladzie lub niewielkich również: Ozdoby z warzyw i owoców Zbiory warzyw i owoców w ogrodach trwają, a oczywistym ich przeznaczeniem są nasze stoły. Jednak część z nich możemy przecież spożytkować nieco inaczej. Wystarczy odrobina wyobraźni i nasze smakołyki mogą posłużyć za wspaniałe dekoracje mieszkań. Które z nich i do czego się nadają? Oto inspiracje i pomysły na ozdoby z warzyw i owoców. Więcej... Dekoracje świąteczne z poinsecji - gwiazd betlejemskich Poinsecja, czyli inaczej gwiazda betlejemska stała się już symboliczną rośliną Świąt Bożego Narodzenia i dziś trudno sobie wyobrazić wigilijny stół bez kwiatów poinsecji - gwiazdy betlejemskiej. Ciekawe inspiracje jak wykonywać dekoracje świąteczne z gwiazd betlejemskich można było znaleźć na wystawie bożonarodzeniowej, na której swoje pomysły pokazali polscy floryści. Więcej... Katarzyna Józefowicz Opracowano na podstawie: M. Raducka-Mynet, Rośliny z ogródka na zimowe bukiety, PWRiL, W-wa 1986; autorami fotografii są: autorka tekstu oraz nasi forowicze - Elżbieta M i Piotrek_ns.
Jeśli końcówki liści stają brązowe i suche, to temperatura jest za wysoka, w wilgotność powietrza za niska. Co zrobić z suchymi koncowkami liści? Aby uniknąć zasychania końcówek liści roślin doniczkowych, zalecane jest ich zraszanie. Rośliny powinno się zraszać raz dziennie, choć niektórym wystarczy zraszanie co 2 lub 3 dni.fot. Fotolia Piękne bukiety, obrazki czy inne dekoracje z zasuszonych kwiatów będą przypominać ci o miłych letnich chwilach. Nadszedł czas, by zacząć je suszyć. Dowiedz się, jak to zrobić! Jak suszyć kwiaty? Suszenie kwiatów Na ścinanie roślin wybierz suchy, słoneczny dzień. Rośliny zmoczone przez deszcz łatwiej gniją. Od razu usuń liście, które potem skręcają się, kruszą i tracą barwę. Najłatwiej dają się zasuszyć te rośliny, które mają mało wody w tkankach, jak np. suchlin, złociszek, szarłat, krwawnik. One też zachowują najbardziej naturalny kolor. Ścinaj kwiaty zanim w pełni się rozwiną. Ścięte jeszcze przez jakiś czas dojrzewają. Zebrane zbyt późno nie będą tak dekoracyjne po wysuszeniu. Zbierz je w pęczki po kilka lub kilkanaście sztuk i zawieś łodygami do góry w suchym, przewiewnym i zacienionym miejscu. Trawy ozdobne i zboża możesz suszyć w pozycji pionowej. Dekoracyjne liście paproci, klonu czy kasztanowca włóż pomiędzy dwa arkusze bibuły lub gazety i przyciśnij ciężką książką. Farbowanie suszonych kwiatów Czasami barwy zasuszonych roślin są przygaszone i szarawe. Możesz ożywić umiejętnie farbując. Jak to zrobić? Barwnikami anilinowymi w proszku. 20 g barwnika rozetrzyj na papkę z gorącą wodą, a następnie rozcieńcz do objętości 1 litra. Zanurz rośliny w ciepłym roztworze na około 5 minut. Od czasu do czasu lekko porusz nimi. Po upływie 5 minut wyjmij je i opłucz w naczyniu z zimną wodą. Powieś w przewiewnym miejscu, by dokładnie wyschły. Plakatówkami. Możesz malować nimi liście, pędy, gałązki, makówki. Farbami do barwienia jaj wielkanocnych. Zanurz rośliny w roztworze barwnika na 5-10 minut, a następnie ponownie zasusz. Farbami w aerozolu. Możesz barwić nimi całą gotową już kompozycję lub wcześniej poszczególne jej fragmenty. Barwa roślin będzie intensywniejsza i bardziej jednolita, gdy do roztworu farby dodasz odrobinę detergentu, np. płynu do mycia naczyń (pełną łyżkę na 1 l płynu). Ułatwia on przenikanie pigmentu do tkanek roślin. Możesz także farbować rośliny nie wysuszone, bezpośrednio po zbiorze. Po zabarwieniu i wypłukaniu musisz je dobrze wysuszyć, najlepiej w strumieniu ciepłego powietrza. Autorka jest redaktorką dwutygodnika "Przyjaciółka". Do przygotowania tej nalewki potrzebujemy: 0,25 kg suszonych śliwek bez pestek, 1 litr wódki 45%, 0,25 litra spirytusu oraz 0,25 litra wody. Aby przyrządzić tę nalewkę z suszonych śliwek, drobno kroimy nasze suszone śliwki, a następnie wkładamy je do słoja, zalewamy spirytusem i wódką oraz szczelnie zamykamy. Zalane i szczelnie Jak ten czas szybko leci… jeszcze kwiat bzu nie zdążył porządnie wyschnąć, a tu już słodka woń lipy unosi się w powietrzu. Jeden z najpiękniejszych zapachów lata! Przełom czerwca i lipca to najlepszy czas na zbiór tego cennego kwiatu. O tym, że warto, chyba nie muszę nikogo przekonywać, dobrze wiedziały o tym nasze mamy i babcie. Pamiętam, że w dzieciństwie, gdy tylko zaczynaliśmy z rodzeństwem kaszleć, mama zawsze podawała nam herbatkę z lipy z dodatkiem miodu, a gdy dolała do niej jeszcze soku malinowego… było to jedno z najsmaczniejszych lekarstw, jakie pamiętam 🙂 . Lipa to nie tylko świetne remedium na kaszel, jej przeciwzapalne, napotne i uspokajające działanie sprawia, że już od wieków używano jej w celu leczenia przeziębień, ukojenia nerwów, a także zewnętrznie w formie okładów na oczy i skórę. Śluzy zawarte w lipie wykazują działanie przeciwzapalne, łagodzące i ujędrniające. Płukanka z lipy zastosowana na suche, zniszczone włosy nawilży je, zmiękczy i doda blasku jak żaden sklepowy kosmetyk. Z kwiatu lipy można zrobić o wiele więcej – nalewkę, syrop na kaszel, ocet, wino, a nawet… czekoladki! Tak, tak, to nie żart 🙂 . Z lipowych kulek, w które za jakiś czas zmienią się kwiaty, można zrobić naturalne pralinki. Wystarczy podprażyć je na patelni, utrzeć w moździerzu razem z suszonym, zmielonym kwiatem lipy, a następnie dodać odrobinę miodu i oleju kokosowego. Uformowane z masy kulki, schładzamy w lodówce i zjadamy tego samego dnia bądź przechowujemy w zamrażalniku. Z podprażonych owoców lipy można, oprócz czekoladek, zaparzyć też napar podobny do kawy. Wiosną warto również skosztować młodych listków lipy, które mają łagodny smak i świetnie nadają się do sałatek. Starsze liście niegdyś suszono, mielono na mąkę i wykorzystywano jako dodatek do chleba. W medycynie ludowej do leczenia oparzeń i ran używano wywaru z kory i rozgniecionych liści tego drzewa. Sam sok z liści podobno świetnie działa na porost włosów. Cennym surowcem leczniczym był również świeżo palony węgiel lipowy stosowany (cytując Dr E. Mullera) w przypadkach „gdzie już nie ma żadnej nadziei”- głównie przy chorobach wątroby i płuc. (Źródło – Skarżyński A., „Zioła czynią cuda”) Co się kryje w lipie, czyli najważniejsze właściwości lecznicze Lipa zawiera cenne związki o działaniu antyoksydacyjnym (flawonoidy – pochodne kwercetyny i kemferolu), niacynę i witaminę C, olejek eteryczny (farnezol), kwasy organiczne, garbniki, aminokwasy, śluzy, mikroelementy. Działa przeciwzapalnie i napotnie, dlatego tak często polecana jest w przypadku przeziębienia. Substancje śluzowe zawarte w lipie wykazują działanie kojące i osłaniające na błony śluzowe, łagodzą więc kaszel, ból gardła czy chrypkę. Napar z lipy działa uspokajająco, rozluźniająco, ułatwia zasypianie (w aptekach dostępny jest również olejek eteryczny z kwiatów lipy, który wykazuje podobne właściwości). Lipę poleca się również w zaburzeniach trawienia, napar z jej kwiatów w niewielkim stopniu pobudza wydzielanie soków trawiennych, zwiększa przepływ żółci do dwunastnicy, działa rozkurczowo na mięśnie gładkie i lekko moczopędnie. Stosowanie zewnętrzne: Okłady z lipy pomagają w przypadku zapalenia spojówek, suchości oczu, opuchlizny i cieni pod oczami. Zawarte w lipie substancje śluzowe łagodzą wszelkie podrażnienia skórne, hamują łojotok i działają ujędrniająco. Lipa wykazuje działanie antyseptyczne, świetnie sprawdzi się więc przy cerze przesuszonej, łuszczącej się, z wypryskami, działa rozjaśniająco. Płukanie włosów naparem z lipy wzmacnia je, nawilża, zmiękcza, dodaje blasku i lekko rozjaśnia (nadaje im miodowy odcień). Lipa niweluje swędzenie i suchość skóry głowy, łagodzi ewentualne podrażnienia, hamuje rozwój łupieżu suchego, a regularnie stosowana zmniejsza przetłuszczanie włosów. Kwiat lipy działa napotnie nie tylko stosowany wewnętrznie, ale też dodany do kąpieli. Moczenie dłoni czy stóp w wodzie z dodatkiem lipy zmiękcza naskórek i ułatwia usuwanie skórek wokół paznokci. Zbiór, suszenie i przechowywanie kwiatu lipy Przełom czerwca i lipca to najlepszy czas na zbiór kwiatów lipy. W Polsce występują 2 gatunki tego drzewa: Lipa szerokolistna (Tilia platyphyllos), która kwitnie zazwyczaj w drugiej połowie czerwca oraz kwitnąca jakieś 2 tygodnie później Lipa wąskolistna (Tilia cordata). Mówi się, że kwiat tej drugiej jest bardziej aromatyczny, ale szczerze mówiąc, nie zauważyłam różnicy, jeśli chodzi o ich walory smakowe. W słoneczne dni zbiera się młode kwiatostany lipy razem z szypułką i łuskowatą podsadką wyglądającą jak listek. Ziele możemy zbierać już w momencie, gdy część kwiatów jest w pączkach. Nie zbieramy kwiatów już przekwitniętych, podobno mogą mieć działanie narkotyczne 🙂 . Najlepiej wybrać drzewo znajdujące się z dala od dróg i zanieczyszczeń, ponieważ mogą być one skażone związkami trującego ołowiu. Gdy mamy już zebrane kwiaty, oczyszczamy je z ewentualnych liści, gałązek czy tzw. orzeszków, czyli owoców lipy. Suszymy rozłożone cienką warstwą (np. na papierze czy lnianym materiale) w ciemnym, przewiewnym miejscu – nigdy na słońcu, bo w ten sposób tracą swoje cenne właściwości. Prawidłowo ususzone kwiaty lipy powinny mieć jasnożółty kolor i charakterystyczny, miodowy zapach. Lipę zazwyczaj przechowuję w szczelnie zamkniętych pojemniczkach lub słoikach, by nie straciły swojego aromatu. Można też schować susz do uszytych z naturalnego materiału woreczków (np. lnianych) lub papierowych toreb. Herbatka z lipy na przeziębienie 1 łyżkę suszonych kwiatów lipy zalewamy wrzątkiem i odstawiamy do naciągnięcia na około 15 minut, następnie odcedzamy napar (najlepiej do ostatniej kropelki, będzie wówczas bardziej esencjonalny) i dodajemy 1 łyżeczkę naturalnego miodu. Taką herbatkę możemy wzbogacić o dodatkowe walory zdrowotne i smakowe, dodając do niej odrobinę soku z malin, który działa jak naturalna aspiryna. Pijemy nie więcej niż 3 razy dziennie między posiłkami. Uspokajająca mieszanka ziołowa z lipą 20 g suszonych kwiatów lipy 20 g rumianku 20 g liści melisy Mieszamy ze sobą 20 g rozkruszonych, suszonych kwiatów lipy, rumianku i melisy. Herbatkę stosujemy przypadku napięcia nerwowego, stanów lękowych, trudności z zasypianiem czy nadmiernego pobudzenia. 1 łyżkę suszu zalewamy szklanką wrzącej wody i odstawiamy na 15 minut pod przykryciem do naciągnięcia. Odwar stosowany do okładów, płukania gardła i kąpieli relaksacyjnych 8 łyżek suszonych kwiatów lipy 500 ml wody 8 łyżek suszonych kwiatów lipy gotujemy w 500 ml wody na wolnym ogniu, a następnie przecedzamy. Używamy do płukania gardła w przypadku stanów zapalnych, anginy, do okładów na skórę lub jako dodatek do kąpieli. Nawilżająca płukanka do włosów: 2 łyżki suszonych kwiatów lipy 1 litr wody 2 łyżki octu jabłkowego (opcjonalnie) Lipę zalewamy gorącą wodą i parzymy pod przykryciem przez 15 minut, odcedzamy, dodajemy ocet jabłkowy i płuczemy włosy po ich umyciu. Włosy po zastosowaniu płukanki z lipy są miękkie, błyszczące i lekko dociążone. Dodatkowo ocet jabłkowy przywraca prawidłowe pH skóry głowy, zamyka łuski włosowe i działa przeciwłupieżowo. Mgiełka rozjaśniająca włosy: 1 łyżka kwiatów lipy 1 łyżka kwiatów rumianku 1 łyżka soku z cytryny pół łyżeczki miodu 200 ml wody Rumianek i lipę zalewamy 200 ml gorącej wody i odstawiamy na 10 minut pod przykryciem. Po tym czasie dokładnie odcedzamy napar i dodajemy sok z cytryny oraz miód. Przelewamy do butelki z atomizerem i spryskujemy nim włosy kilka razy dziennie. Stosowany regularnie nada włosom złotych refleksów i lekko je rozjaśni. Tonik lipowy 1 łyżka suszonego kwiatu lipy 2 łyżki octu jabłkowego (opcjonalnie) 200 ml wody 1 łyżkę suszonego kwiatu lipy zalewamy 200 ml gorącej wody i odstawiamy na 15 minut do naciągnięcia, następnie dokładnie odcedzamy. Możemy również dodać 2 łyżki octu jabłkowego. Przelewamy do szklanej butelki i przechowujemy w lodówce ok. 3 dni. Taki tonik ze względu na substancje śluzowe zawarte w lipie działa nawilżająco łagodząc podrażnienia, a w połączeniu z octem jabłkowym wykazuje działanie rozjaśniające i przeciwtrądzikowe. Lipa to nie tylko wspaniały surowiec leczniczy, to również długowieczne drzewo o bogatej symbolice, obecne w mitologiach Słowian, Germanów, Greków i Rzymian… Owiane licznymi legendami i co ciekawe zawsze ukazane w pozytywnym świetle. Symbol kobiecości, opieki i ochrony, ulubienica poetów. W jej cieniu szukał weny i odpoczynku sam Jana Kochanowski, który stworzył nawet na jej cześć fraszkę. I nic dziwnego, że tak upodobał sobie to drzewo. Badania z zakresu sylwoterapii (lecznicze działanie drzew) potwierdzają, że przebywanie pod lipą redukuje zmęczenie, wycisza umysł, a także wzmacnia układ krążenia i oddechowy. Mam nadzieję, że choć trochę przekonałam Was do tego pospolitego, ale jakże niezwykłego drzewa… To co, kto wybiera się w tym roku po lipę? 🙂 Giqj3p.
jak zrobić kwiaty z suszonych liści
